ANNE-BABA’NIN ÇOCUK YETİŞTİRME TUTUMLARI

ANNE-BABA’NIN ÇOCUK YETİŞTİRME TUTUMLARI

Bebeklerin ilk karşılaştıkları sosyal ortam olan aile ve aile çevresi; yaşamın içinde karşılaşılan problemlere, problemlerin çözümüne, kaygı ve stres durumlarının yönetilmesine kadar bir çok bilgi ve tecrübenin edinildiği yerdir.

Aileler; çocuklarının düşünme stillerini, karar verme yeteneklerini, öz benlik saygınlıklarını, iletişim ve problem çözme becerileri gibi birçok farklı durumla başa çıkma stratejilerini de çocuklarına aktarırlar. Bu aktarımlar esktra bir çaba göstermeden hayatın ilk yıllarında anne babanın kendi yargılarına göre olmaktadır. Fakat burada unutulmaması gerekn şey, çocukları için her zaman en iyisini isteyen anne babalar farkında olmadan kendilerinde olan olumsuz duygu ve düşünceleri de çocuklarına aktarmaktadır.

Sizlere, çevrenizde çokça karşılştığınız belki de sizinde içerisinde olduğunuz işlvsiz Ebeveyn Tutumlarından bahsetmek istiyorum.

Otoriter Anne-Baba

Bu tutum ile büyüyen çocuklar her kurula uymak zorunda kalırlar. Baskı altında olan çocuklar; sessiz, uslu, nazik, dürüst olmasına karşın; küskün, silik, çekingen, başklarının etkisinde kolaylıkla kalabilen aşırı hassas bir yapıya sahip olabilirler.

Bu çocuklar iki uçta varlıklarını sürdürürler; biri içine kapanma, aşırı uysal ve itaatkar görünme diğeri de her türlü otoretiye baş kaldırmadır.

Çocuk Merkezli Anne-Baba

Doğumudan bu yana her istediğin eksiksiz olarak yerine getirilen çocuklardır. Bu çocuklarda “Hayır” bir cevap olarak kabul edilmez ve her zaman sahip olduğunun daha üstünü isteme durumundadır.

Bu tutum ile büyütülen çocuklarımızda sorun başlangıcı okul döneminde bariz olarak görülebilmektedir. Çocukların her istediği koşulsuz şartsız yerine getirildiği için bu emek harcamak onlara yabancıdır. Kuralları tanımaz ve anlamlı bulmazlar. Okul düzeninbe uyum sağlamakta fazlasıyla zorlanırlar.

Bu tür çocuklard bir çok isteklerine daha küçük yaşlarında ulaştıkları için ergenlik ve yetişkinlik zamanlarında doyumsuz olmaktadırlar. Hayatlarının bir çok evresinde zevk almak onlar için çok hale gelmektedir.

Aşırı Koruyucu Anne-Baba

Bu tutumda anne babalar mümkünmüşcesine çocuklarının; ağlamasını, üşümesini, terlemesini, yorulup incenmesini, hasta olmamasını istemezler ve bunun için insan üstü bir çaba harcarlar.

Anne babanın aşırı koruyuculuğu çocuğa gereğindne fazla kontrol ve özen gösterilmesi anlamındadır. Bunun sonucunda çocuk diğer kimselere aşırı bağımlıi kendine güvensiz, duygusal kırıklıkları olan bireyler haline gelmektedir.

Anne baba çocuğunun dış dünyaya açılamsını engellemektedir.

İlgisiz Anne-Baba

Bu tip anne baba tutumu, hoşgörü ile boş vermeyi birbirine karıştırmaktadır. İlgisiz anne baba çocuklarının nerede olduklarını ve ne yaptıklarını denetlemekte yetersizlerdir. Çocuğun görüş ve düşüncelerine önem vermezler. Bu tarz anne baba tutumu uçlarda yer alan tutumdur.

Çocuğun düşük benlik saygısının oluşmasına sebep olabilirler.

Dengesiz Ann-Baba

Anne babalar çocuklarına uyguladıkları kurallar sonucunda farklı tepkiler gösterdiklerine çocuklar hangi davranışın iyi hangi davranışın kötü olduğunu bilememektedir. Çocucğun davranış kalıplarının, değer yargılarının oluşmasını sekteye uğratmaktadır.

Bu karmaşıklık çocukta çelişkiye, saldırganlığa, uyumsuzluğa yol açmaktdır.
Dengesiz tutum çocukları en kötü etkilen tutumdur. Çocuklar kendi davranışlarını segilerken sürekli diken üsütündedir. Anne-babasının keyifli ya da öfkeli oluşuna göre davranışlarını ayarlamak zorundadır.

Mükemmeliyetçi Anne-Baba

Bu tip ailelerde en iyi çocuk bizim çocuğumuz olmalı şeklinde bir ön kabul vardır. Çocukların anne babasından göreceği her davranış ya da duygu bir koşula bağlıdır. Çocuklar sevgi görmek için anne-babalarını mutlu etmeleri gerektiğine inanırlar.

Bu tutum ile büyütülen çocuklar genel anlamda iki uç yer almaktadır. Bunlar; aşırı titiz ya da tam tersi dağınık çocuklardır.
Başarızsılığa uğradıklarında kolayca hayal kırıklığı yaşarlar. Hayattaki olaylara karşı esneklikleri yok denecek kadar azdır.