İlişkide Kaybolmak

Psikolog

Aleyna Sarısaman

20 Temmuz 2025

Bazı ilişkilerde, kişi zamanla kendini tanıyamaz hale gelir. Ne düşündüğünü, ne hissettiğini, ne istediğini unutabilir. Başlangıçta heyecanla, sevgiyle kurulan bağ zamanla bir tarafın kendini feda etmesine dönüşebilir. “Yeter ki o mutlu olsun” cümlesi, bir süre sonra “Ben artık kimim?” sorusunu doğurur. İlişkide kaybolmak, kişinin kendi sınırlarını, isteklerini ve benliğini ihmal etmesiyle başlar. Önceleri sevgi zannedilen bu tavizler, zamanla içten içe bir öfkeye, yorgunluğa ve tükenmişliğe dönüşebilir.

Partnerin ihtiyaçlarına odaklanmak, empati göstermek elbette sağlıklı bir ilişkinin parçasıdır. Ancak bu odaklanma, kişinin kendi ihtiyaçlarını yok sayması pahasına oluyorsa, burada bir dengesizlik vardır. Bireysel sınırlar silinir, kararlar hep “biz” üzerinden verilirken “ben” tamamen kaybolur. “Onun sevdiği gibi giyiniyorum”, “Onun istemediği yerlere gitmiyorum”, “Arkadaşlarımla daha az görüşüyorum çünkü o rahatsız oluyor” gibi cümleler, kişinin yavaş yavaş kendi hayatından uzaklaştığını gösteren işaretlerdir.

İlişkide kaybolmak sadece fiziksel seçimlerle değil, duygusal ihtiyaçların bastırılmasıyla da ilgilidir. Kişi üzüldüğünü dile getiremez, kırıldığını anlatamaz, çünkü karşı tarafın tepkisinden korkar ya da o duyguların yersiz olduğunu düşünmeye başlar. Bu noktada ilişki, bir ortaklıktan çıkıp bir tarafın görünmezleştiği bir yapıya dönüşür.

Bir ilişkide var olmak, kendin olmaktan vazgeçmek anlamına gelmemelidir. Gerçek sevgi, iki bireyin birlikte yürürken birbirinin alanına ve kimliğine saygı göstermesiyle mümkün olur. Eğer bir ilişkide sürekli olarak kendini bastırıyor, düşüncelerini filtreliyor, hayallerinden vazgeçiyor ve bir süre sonra aynaya baktığında tanımadığın bir yüzle karşılaşıyorsan, durup düşünmenin zamanı gelmiş olabilir. Çünkü hiçbir sevgi, seni senden almamalı.