İnsanın Kendi Penceresi

Psikolojik Danışman – Melike Orçan

Öyle bir an geliyor ki insan tıkandığı noktada donup kalıyor. Hareket edecek hali kalmıyor. Derdini anlatacak mecali kalmıyor. Öyle bir tıkanmış ki tıkayan şeylerin haddi hesabi yok hayatında. İçine attıkça biriken öfke bir bombaya dönüşüyor. Güçlü görünme çabası artık fayda etmiyor, ona ağır geliyor.

Geçmişi unutmaya çalışmak pahalıya patlıyor. İnsanlara tahammül edemiyor artık. Biriktikçe yarım kalan anılar, tamamlanmak için tıkıyor yaşamı. Ama hiçbir zaman geç değil. İnsan yarım kalmış anıları tamamlayabilir. İçine attıklarını dökebilir. Öfkesini dindirebilir. Tahammül sınırını belirleyebilir.

Sadece biraz daha mücadele etmesi gerekiyor. Büyük resmi görmesi için biraz sakin kalması ve savaşı bırakmaması gerekiyor. Korkar, kaygılanır ama yoluna devam eder güçlü insan. Güçlü insan güçsüz olduğunu kabul eden insandır. Eksiklerini kabul edip yanlışlarını düzeltme gayreti gösteren insandır.

Şükür sahibi insan dinginliğe ulaşır. Dinginliğe ulaşmak için çevrenin negatif enerjisini almamalı, kim olduğunu unutmamalıdır. Hayat çok kısa ve bu kısa hayatı kaygılarla geçiremez insan. O zaman kaygılı yaşanan hayata hayat denmez. Acıları kabul edip sarmalayan insan yaşamın ta kendisi olmuştur. Önemli olan acılara yüklenen anlamdır. Ve herkes kendi penceresinden bakar hayata.

Kötü duyguları ile yaşayan kaygılı bir insandan kötü duyguları almak ve kaygılanmak, hayatı kendi penceresinden bakan insan için artık o insanın penceresinden bakıyor demektir. Kendi penceresini bilmeden kapatmış ve rüzgârın girişini engellemiş demektir. Oysa hayata kendi penceresinden bakan insan, kaygılı ve kötü duygulara sahip insanın penceresinden bakmaz, hatta ona kendi penceresini açabilme cesaretini verir.

İnsan kendi penceresinden bakabildiği müddetçe özgür bir savaşçı kimliği kazanır. Ve o artık yaşamın ta kendisidir…

Psikolojik Danışman MELİKE ORÇAN