Acı: Kaçınılması Gereken Bir Yük mü ?

Psikolog-PDR -(Ergen Yetişkin ve Çift Danışmanı)

Sueda Şahinkaya

10 Temmuz 2025

Acı, hayatımızda neyi temsil eder? Bizi zayıflatan, anlamsız bir yük mü; yoksa karakterimizi yoğuran, gelişimimizi derinleştiren bir deneyim mi? Bu sorular, modern insanın anlam arayışında sıkça karşılaştığı çıkmazlardan sadece biri. Kimileri acıyı, ruhsal direncimizi artıran bir kaynak olarak görürken; kimileri içinse acı, uzak durulması gereken karanlık bir kuyudur.

Günümüzde bu iki bakış açısı arasında gidip geliyoruz. Bir görüşe göre acı, kişisel olgunlaşma sürecinin vazgeçilmez bir parçası. Karakterin şekillenmesinde, psikolojik dayanıklılığın oluşmasında önemli rol oynar. Öte yandan, acıyı değersiz, anlamsız ve kaçınılması gereken bir durum olarak gören bir yaklaşım da mevcut. Bu düşünceye göre haz, mutluluğun ve yaşamın merkezindedir; dolayısıyla acı, bu yolda bir engel olarak görülür.

Ama belki de öncelikle şunu sormalıyız: Acı nedir?

Acının Katmanları

Acı hem bedende hem de ruhta hissedilir. Fiziksel yaralanmalarla duyulan somatik acı ile kayıp, yalnızlık, hayal kırıklığı gibi duyguların doğurduğu ruhsal acı, çoğu zaman birbirine eşlik eder. Birinde yaşanan acı, diğerini de etkiler. Bu nedenle acıyı sadece bir beden tepkisi ya da yalnızca bir duygusal deneyim olarak görmek, yetersiz kalır.

Acıyla Temas Etmenin Gücü

Oysa acıya temas edebilen insan, yalnızca yarasını görmekle kalmaz; kendini de yeniden kurar. Derinleşebilen kişi, acı kadar mutluluğu da daha sahici yaşar. Çünkü yüzeyde kalmayan acı, insana içsel bir sağlamlık kazandırır. Kendimizi anlamak, büyümek ve dönüşmek istiyorsak; acıya temas etmekten kaçınamayız. Aksi hâlde ne gelişim mümkün olur ne de gerçek bir doyum.

Terapi Süreci: Acıya Alan Açmak

Terapi süreci, kişinin bu acıyla karşılaşma cesareti gösterdiği bir yolculuktur. Bazı seanslar yoğun, zorlayıcı ve hatta kaçma isteği uyandıracak kadar ağır olabilir. Ancak acıdan kaçmak, o an için konfor sağlasa da uzun vadede derinleşmeyi engeller. Çünkü iyileşme, kaçınmakla değil, bakmakla başlar.

Bir nehrin içinde savrulan sandalda olduğu gibi, acıya alan tanıdıkça yönümüzü buluruz. Acının içinden geçebilmek, onu anlayabilmek, zamanla ruhumuzu besler. Acıdan korkmayan bir yaklaşım, kişiyi yalnızca kendine değil, hayata da daha sahici bir yerden bağlar.

Psikolog Sueda Şahinkaya